-
1 sanies
sănĭēs, ēi, f. [st1]1 [-] sang corrompu, sanie, pus, humeur. - Cels. 5, 26, 20 ; Virg. G. 3, 493. [st1]2 [-] venin, bave du serpent. - Virg. En. 2, 221; Ov. M. 4, 493. [st1]3 [-] fig. suc tinctorial du pourpre. - lana ebibit saniem, Plin.: la laine s'imbibe (de pourpre). [st1]4 [-] toute espèce de liquide visqueux. - [marc de l'olive] Plin. 15, 9. - [humeur distillée par les araignées] Plin. 29, 138. - [saumure, garum] Manil. 5, 671. - sanies auri, Plin. 33, pr. 4: chrysocolle. - sanies olivae, Col.: suc de l'olive.* * *sănĭēs, ēi, f. [st1]1 [-] sang corrompu, sanie, pus, humeur. - Cels. 5, 26, 20 ; Virg. G. 3, 493. [st1]2 [-] venin, bave du serpent. - Virg. En. 2, 221; Ov. M. 4, 493. [st1]3 [-] fig. suc tinctorial du pourpre. - lana ebibit saniem, Plin.: la laine s'imbibe (de pourpre). [st1]4 [-] toute espèce de liquide visqueux. - [marc de l'olive] Plin. 15, 9. - [humeur distillée par les araignées] Plin. 29, 138. - [saumure, garum] Manil. 5, 671. - sanies auri, Plin. 33, pr. 4: chrysocolle. - sanies olivae, Col.: suc de l'olive.* * *Sanies, saniei, foem. ge. Cels. Sang meurtri venant à putrefaction, Sang pourri et corrompu.\Iocineris recentis inassati sanies. Plin. Le sang qui chet en rostissant.\Emittere saniem coniecto ferro. Ouid. Faire sortir le mauvais sang.\Sanies. Plin. Teincture. -
2 sanies
saniēs, ēi, f. (Nbf. v. sanguis), I) verdorbenes Blut und andere Säfte des Körpers, die noch nicht in weißen u. zähen Eiter (pus) übergegangene Jauche, Wundjauche (s. Cels. 5, 26, 20 sanies est tenuior hoc [sc. sanguine], varie crassa et glutinosa et colorata: pus crassissimum albidissimumque, glutinosius et sanguine et sanie), Cato, Cels. u.a.: antiqui medici nesciebant saniem emittere, Sen.: si aures manent sanie, Plin. – II) übtr., v. ähnlichen Flüssigkeiten, Saft, 1) im allg.: aranei, vom Safte der Spinne, Plin.: v. Safte der Purpurschnecke, Vitr. u. Plin.: olivae, Plin.: sanies pretiosa fluit, Lake, Manil.: auri sanies = chrysocolla, Plin. – 2) insbes. (poet.) = Geifer, Gift, perfusus sanie atroque veneno, Verg.: sanies manat ore trilingui, Hor.: colubrae saniem vomunt, Ov. – / Genet. Plur. sanierum, Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 97 u. 98.
-
3 eructo
eructo, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] avoir des rapports, roter. [st2]2 [-] vomir, rejeter, lancer, émettre, exhaler. [st2]3 [-] créer d'un soufle. [st2]4 [-] vomir des paroles; dire, proférer, proclamer (sans valeur péjorative). - saniem eructare, Virg. En. 3.632: vomir du sang corrompu. - eructare caedem, Cic. Cat. 2.5.10: vomir des menaces de mort. - eructare abscondita, Vulg. Matt. 13, 35: révéler des choses secrètes.* * *eructo, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] avoir des rapports, roter. [st2]2 [-] vomir, rejeter, lancer, émettre, exhaler. [st2]3 [-] créer d'un soufle. [st2]4 [-] vomir des paroles; dire, proférer, proclamer (sans valeur péjorative). - saniem eructare, Virg. En. 3.632: vomir du sang corrompu. - eructare caedem, Cic. Cat. 2.5.10: vomir des menaces de mort. - eructare abscondita, Vulg. Matt. 13, 35: révéler des choses secrètes.* * *Eructo, eructas, eructare, Frequentatiuum ab Erugo, erugis. Cic. Souvent router.\Eructare. Colum. Jecter et mettre hors, Desgorger. -
4 garum
gărum, i, n. [garus] le garum, sauce de poisson (le garum, très apprécié des Romains, était une saumure de poisson pourri qui évoque le nioc-niam des Vietnamiens). - [gr]gr. γάρον. - quid? illud sociorum garum, pretiosam malorum piscium saniem, non credis urere salsa tabe praecordia? Sen. Ep. 95: quoi? cette sauce de la Compagnie, précieuse pourriture tirée de mauvais poissons, ne crois-tu pas que son âcreté saumâtre brûle les intestins? - Plin. 31, 93 ; Hor. S. 2, 8, 46 ; Cels. 2, 25.* * *gărum, i, n. [garus] le garum, sauce de poisson (le garum, très apprécié des Romains, était une saumure de poisson pourri qui évoque le nioc-niam des Vietnamiens). - [gr]gr. γάρον. - quid? illud sociorum garum, pretiosam malorum piscium saniem, non credis urere salsa tabe praecordia? Sen. Ep. 95: quoi? cette sauce de la Compagnie, précieuse pourriture tirée de mauvais poissons, ne crois-tu pas que son âcreté saumâtre brûle les intestins? - Plin. 31, 93 ; Hor. S. 2, 8, 46 ; Cels. 2, 25.* * *Garum, huius gari. Martialis. Plin. Une saulse qu'on faisoit anciennement de la lie et saulmure où le poisson avoit longuement esté trempé et salé. -
5 sanies
saniēs, ēi, f. (Nbf. v. sanguis), I) verdorbenes Blut und andere Säfte des Körpers, die noch nicht in weißen u. zähen Eiter (pus) übergegangene Jauche, Wundjauche (s. Cels. 5, 26, 20 sanies est tenuior hoc [sc. sanguine], varie crassa et glutinosa et colorata: pus crassissimum albidissimumque, glutinosius et sanguine et sanie), Cato, Cels. u.a.: antiqui medici nesciebant saniem emittere, Sen.: si aures manent sanie, Plin. – II) übtr., v. ähnlichen Flüssigkeiten, Saft, 1) im allg.: aranei, vom Safte der Spinne, Plin.: v. Safte der Purpurschnecke, Vitr. u. Plin.: olivae, Plin.: sanies pretiosa fluit, Lake, Manil.: auri sanies = chrysocolla, Plin. – 2) insbes. (poet.) = Geifer, Gift, perfusus sanie atroque veneno, Verg.: sanies manat ore trilingui, Hor.: colubrae saniem vomunt, Ov. – ⇒ Genet. Plur. sanierum, Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 97 u. 98. -
6 saniēs
saniēs —, acc. em, abl. ē, f diseased blood, bloody matter, gore, sanies: saxa spargens sanguine atro, Enn. ap. C.: domus sanie (foeda), V.: sanie expersa Limina, V.: saniem coniecto emittite ferro, O.—A corrupt foam, venom, slaver: Perfusus sanie vittas, V.: colubrae saniem vomunt, O.: sanies manet Ore trilingui (of Cerberus), H.* * *ichorous/bloody matter/pus discharged from wound/ulcer; other such fluids -
7 sanies
sănĭes, em, e, f. [a weakened form of sanguis].I.Diseased or corrupted blood, bloody matter, sanies (cf.:II.pus, tabes): ex his (vulneribus ulceribusque) exit sanguis, sanies, pus. Sanguis omnibus notus est: sanies est tenuior hoc, varie crassa et glutinosa et colorata: pus crassissimum albidissimumque, glutinosius et sanguine et sanie, etc.,
Cels. 5, 26, 20: saxa spargens tabo, sanie et sanguine atro, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107, and id. ap. Cic. Pis. 19 (Trag. v. 414 Vahl.); Cato, R. R. 157, 3; Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106 (Trag. Rel. p. 84 Rib.);(with tabo),
Verg. A. 8, 487; 3, 618; 3, 625; 3, 632; id. G. 3, 493:saniem conjecto emittite ferro,
Ov. M. 7, 338; Tac. A. 4, 49 al.—Transf., of similar fluids ( poet. and in post-Aug. prose): (Laocoon) Perfusus sanie vittas atroque veneno, venomous slaver of the serpent, Verg. A. 2, 221; cf.:nullā sanie polluta veneni,
Luc. 6, 457; so,colubrae saniem vomunt,
Ov. M. 4, 493:serpentis,
Sil. 6, 276; 6, 678; 12, 10.—Of Cerberus, Hor. C. 3, 11, 19.—Of matter flowing from the ear, Plin. 27, 7, 28, § 50.—Of the humor of spiders, Plin. 29, 6, 39, § 138.—Of the liquor of the purple-fish, Plin. 9, 38, 62, § 134; 35, 6, 26, § 44.—Of the watery part of olives, Plin. 15, 3, 3, § 9; cf.amurcae,
Col. 1, 6 fin. —Of pickle, brine, Manil. 5, 671:auri, i. e. chrysocolla,
mountain-green, Plin. 33, prooem. 2, § 4. -
8 ebibo
ē-bibo, bibī, bibitum, ere1) выпивать ( poculum Pl); высасывать (ubera lactantia O; cruorem e vulnere Mela); ( о море) поглощать, принимать в себя ( amnes O)e. annos alicujus O — пить столько бокалов, сколько кому-л. лет2) пропивать (sc. patrimonium H) -
9 eructo
ē-rūcto, āvī, ātum, āre [frequ. к erugo II \]1)а) изрыгать, выплёвывать ( saniem V); изливать, извергать (flammam Just; aquam Vr); испускать, издавать ( odorem Vr); выбрасывать ( arenam V)e. caedem C — угрожать смертью3) врываться, вторгаться ( in Africain Tert) -
10 sanies
saniēs, ēī f.1) гнойная кровь, гноевидная жидкость, сукровица ( saniem emittere Sen) -
11 ebibo
ē-bibo (ex-bibo, zB. Plaut. truc. 312, ec-bibo), bibī, bibitus, ere, austrinken, aussaugen, I) im allg.: 1) eig.: quid comedent, quid ebibent? Ter.: aquam (fluvii), Phaedr.: vinum, Iul. Val.: ubera lactantia, Ov.: cruorem e vulneribus, Mela. – poet., v. Lebl., Iordanem amnem, verschlingen (v. einem See), Plin.: amnes (v. Meere), Ov.: saniem (v.d. Wolle), einsaugen, Plin. – 2) übtr.: a) aussaugen = erschöpfen, indignatio ebibit spiritum meum, Vulg. Iob 6, 4. – b) durch Aussaugen sich aneignen, wir einsaugen, poëta optimus teneris ebibitus animis, Augustin. de civ. dei 1, 3. p. 7, 3 D.2: superstitio in lacte quodam modo matris ebibita, ibid. 22, 6. p. 562, 9 D.2 – II) prägn.: 1) so viel Becher, wie eine Zeit der Zahl nach beträgt, austrinken, zutrinken, Nestoris annos, so viel Becher, wie Nestor Jahre verlebt hat, austrinken, Ov. fast. 3, 533. – 2) vertrinken, a) = durch Trinken vertun, si quid ecbibitis et comestis, Plaut. truc. 155: quod comedi et ebibi, tantum meum est, Corp. inscr. Lat. 9, 2114: Massici montis uberrumos quattuor fructus ebibere in hora una, Plaut. Pseud. 1303 sq.: ut haec ebibat, Hor. sat. 2, 3, 122. – b) = durch Trinken vergessen, non ego cum vino simitur ebibi imperium tuom, Plaut. Amph. 631. – / Partiz. ebibitus, außer bei Augustin. (s. oben) auch bei Sidon. carm. 9, 40. Iul. Val. 2, 26 ed. Mai.
-
12 eiecto
ē-iecto, āre (Intens. v. eicio), herauswerfen, hervorwerfen, I) im allg.: arenas, favillam, Ov.: undas in campos, Sil. – II) insbes., auswerfen = ausspeien, cruorem ore, Verg.: cruentas dapes ore, Ov.: saniem per ora, Lucan.
-
13 eructo
ē-ructo, āvī, ātum, āre (Frequ. v. erugo, ere), ausrülpsen, rülpsend ausspeien, von sich geben, I) eig., v. leb. Wesen, saniem, Verg. Aen. 3, 632: Aegyptias aves, Col. 8, 8, 10: corpus alci s (Ggstz. sorbere), Inc. pan. Constant. Aug. 18, 2: haustos fistulis fluctus ita, ut etc. (v. Walfisch), Solin. 52, 42. – prägn., sermonibus suis caedem, rülpsend verlaufen lassen, Cic. Cat. 2, 10. – II) übtr.: 1) tr.: a) v. lebl. Subjj., von sich geben, auswerfen, aquam (v. einer Röhre), Varro: arenam, Verg. u. Plin.: fontes ignis imitus, Gell.: flammas, v. Ofen, Plin., v. der Erde, Iustin.: odorem, Varro: absol., Charybdis, quae ter die obsorbebat terque eructabat, Hyg. fab. 125. p. 108, 24 Schm. – b) v. leb. Wesen, α) auswerfen, ausschwärmen lassen, in alios fines examina gentis, Tert. de anim. 30. – β) Worte ausstoßen, Augustin. de civ. dei 18, 32. Vulg. psalm. 44, 2 u.a. Eccl.; vgl. Bünem. Lact. 4, 8, 14. – 2) intr., hervorbrechen, a) v. Lebl.: ignis e terra per vertices montium eructans, Tert. apol. 48 extr. – v. Abstr.: ut (plenitudo boni) emanet ab animo ad habitum et eructet a conscientia in superficiem, Tert. de cult. fem. 2, 13. – b) v. leb. Wesen: Phoenices in Africam eructant, Tert. de pall. 2. – / Depon. Nbf. eructor, Analect. Vindob. p. 211 E.
-
14 emano
ēmāno, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] couler de, découler, sortir. [st2]2 [-] émaner, provenir. [st2]3 [-] se répandre, se divulguer, devenir public. [st2]4 - tr. - épancher, faire couler.* * *ēmāno, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] couler de, découler, sortir. [st2]2 [-] émaner, provenir. [st2]3 [-] se répandre, se divulguer, devenir public. [st2]4 - tr. - épancher, faire couler.* * *Emano, emanas, pen. prod. emanare. Colum. Plin. Issir et couler hors, Sortir.\Emanare saniem. Plin. Jecter hors, Vuider.\Emanare res aliqua dicitur, Quand elle est sceue et divulguee. Liuius. \ Emanauit fama. Cic. Le bruit est espars.\Emanare in vulgus. Suet. Estre semé et divulgué parmi le peuple, ou publié.\Orationem ita comprimam, vt nunquam emanaturam putem. Cic. Vous n'en oirez jamais parler. -
15 ebibo
ē-bibo (ex-bibo, zB. Plaut. truc. 312, ec-bibo), bibī, bibitus, ere, austrinken, aussaugen, I) im allg.: 1) eig.: quid comedent, quid ebibent? Ter.: aquam (fluvii), Phaedr.: vinum, Iul. Val.: ubera lactantia, Ov.: cruorem e vulneribus, Mela. – poet., v. Lebl., Iordanem amnem, verschlingen (v. einem See), Plin.: amnes (v. Meere), Ov.: saniem (v.d. Wolle), einsaugen, Plin. – 2) übtr.: a) aussaugen = erschöpfen, indignatio ebibit spiritum meum, Vulg. Iob 6, 4. – b) durch Aussaugen sich aneignen, wir einsaugen, poëta optimus teneris ebibitus animis, Augustin. de civ. dei 1, 3. p. 7, 3 D.2: superstitio in lacte quodam modo matris ebibita, ibid. 22, 6. p. 562, 9 D.2 – II) prägn.: 1) so viel Becher, wie eine Zeit der Zahl nach beträgt, austrinken, zutrinken, Nestoris annos, so viel Becher, wie Nestor Jahre verlebt hat, austrinken, Ov. fast. 3, 533. – 2) vertrinken, a) = durch Trinken vertun, si quid ecbibitis et comestis, Plaut. truc. 155: quod comedi et ebibi, tantum meum est, Corp. inscr. Lat. 9, 2114: Massici montis uberrumos quattuor fructus ebibere in hora una, Plaut. Pseud. 1303 sq.: ut haec ebibat, Hor. sat. 2, 3, 122. – b) = durch Trinken vergessen, non ego cum vino simitur ebibi imperium tuom, Plaut. Amph. 631. – ⇒ Partiz. ebibitus, außer bei Augustin. (s. oben) auch bei Sidon. carm. 9, 40. Iul. Val. 2, 26 ed. Mai. -
16 eiecto
ē-iecto, āre (Intens. v. eicio), herauswerfen, hervorwerfen, I) im allg.: arenas, favillam, Ov.: undas in campos, Sil. – II) insbes., auswerfen = ausspeien, cruorem ore, Verg.: cruentas dapes ore, Ov.: saniem per ora, Lucan. -
17 eructo
ē-ructo, āvī, ātum, āre (Frequ. v. erugo, ere), ausrülpsen, rülpsend ausspeien, von sich geben, I) eig., v. leb. Wesen, saniem, Verg. Aen. 3, 632: Aegyptias aves, Col. 8, 8, 10: corpus alci s (Ggstz. sorbere), Inc. pan. Constant. Aug. 18, 2: haustos fistulis fluctus ita, ut etc. (v. Walfisch), Solin. 52, 42. – prägn., sermonibus suis caedem, rülpsend verlaufen lassen, Cic. Cat. 2, 10. – II) übtr.: 1) tr.: a) v. lebl. Subjj., von sich geben, auswerfen, aquam (v. einer Röhre), Varro: arenam, Verg. u. Plin.: fontes ignis imitus, Gell.: flammas, v. Ofen, Plin., v. der Erde, Iustin.: odorem, Varro: absol., Charybdis, quae ter die obsorbebat terque eructabat, Hyg. fab. 125. p. 108, 24 Schm. – b) v. leb. Wesen, α) auswerfen, ausschwärmen lassen, in alios fines examina gentis, Tert. de anim. 30. – β) Worte ausstoßen, Augustin. de civ. dei 18, 32. Vulg. psalm. 44, 2 u.a. Eccl.; vgl. Bünem. Lact. 4, 8, 14. – 2) intr., hervorbrechen, a) v. Lebl.: ignis e terra per vertices montium eructans, Tert. apol. 48 extr. – v. Abstr.: ut (plenitudo boni) emanet ab animo ad habitum et eructet a conscientia in superficiem, Tert. de cult. fem. 2, 13. – b) v. leb. Wesen: Phoenices in Africam eructant, Tert. de pall. 2. – ⇒ Depon. Nbf. eructor, Analect. Vindob. p. 211 E. -
18 ē-rūctō
ē-rūctō —, āre, to belch forth, vomit, throw up: saniem, V.: gurges Cocyto eructat harenam, V. — Fig.: sermonibus suis caedem bonorum, make drunken threats of. -
19 ebibo
I.Lit.:B.quid comedent? quid ebibent?
Ter. Heaut. 2, 3, 14;so with comedere,
Plaut. Trin. 2, 1, 20; id. Ps. 5, 2, 11;hirneam vini,
id. Am. 1, 1, 276:poculum,
id. Curc. 2, 3, 80:ubera lactantia,
Ov. M. 6, 342 et saep.:elephantos dracones,
i. e. to suck their blood, Plin. 8, 12, 12, § 34; cf.sanguinem,
Plaut. Curc. 1, 2, 65:cum vino simitu imperium,
to drink up, forget through drinking, Plaut. Am. 2, 1, 84 (cf. in the simplex:bibere mandata,
id. Pers. 2, 1, 3, v. bibo).— Poet.: invenies illic, qui Nestoris ebibat annos, to drink the age of Nestor (i. e. to drink as many glasses as equal the years of Nestor), Ov. F. 3, 533. —Transf., of inanimate things, to suck in, draw in, absorb:II.(fretum) peregrinos amnes,
Ov. M. 8, 837; cf. Plin. 5, 15, 15, § 71:saniem (lana),
id. 9, 38, 62.—In gen., to waste in drink, squander, Hor. S. 2, 3, 122. —III. -
20 ejecto
ējecto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to cast out, to throw up (a poet. word of the Aug. per.):arenas,
Ov. M. 5, 353:favillam,
id. ib. 2, 231:undas in campos,
Sil. 10, 320:quicquid ab auriferis fossis,
Stat. S. 3, 3, 89:cruentas dapes ore,
i. e. to vomit, Ov. M. 14, 211; cf.:saniem per ora,
Luc. 3, 658.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
BLATTEA — in Glossar. ςθρόμβος αἵματος τῶ κογχυλίων, grumus sanguinis conchyliorum: pro Blatta. Adiective sumitur apud Flav. Vopisc. in Aureliano, c. 46. Idem concessit, ut blatteas matronae tunicas haberent et coeteras vestes, cum antea coloreas… … Hofmann J. Lexicon universale
GARUM Sociorum — memoratur Plin. l. 9. c. 17. M. Apicius, ad omne luxus ingenium mirus, in sociorum garo (nam ea quoque res cognomen invenit) necare eos (mullos) praecellens putavit, atque ex iecore eorum alecem excogitare provocavit. Item Senecae Nat. Quoest. l … Hofmann J. Lexicon universale
GUASTUM — apud Plin. l. 20. c. 7. Tertium genus est in silvis nascens, Isatin dicunt huius folia trita cum polenta vulneribus prosunt, quarto infectores lanarum utuntur, quod guastum vocant: Uti legi iubet, pro glastum Salmas. Herba est multis regionibus… … Hofmann J. Lexicon universale
MEDIALE — in arboribus proprie a medulla distinguitur; mediale quippe etiam habent, quae medullâ carent. Sic sambucus plurimam habet medullam, cornus non habet; in corno tamen mediale inest, estque durissimum arboris, Graece τὸ μέσον τοῦ ξύλου, τὸ μέλαν… … Hofmann J. Lexicon universale
MINIUM — inventum primum a Callia Atheniensi, nonaginta circiter annis ante Theophrasti tempora, a quibusdam cinnabari appellatum est, Indici cinnabaris nomine, quô illi saniem draconis elisi vocabant, cum Indicae arboris gummi sit, ut Arrianus docet. Et… … Hofmann J. Lexicon universale
OMENTUM — Hebr. Gap desc: Hebrew, i. e. operiens, Levitici c. 9. v. 19. Ex ariete (obtulerunt) caudam operientem, et renes, ubi subintelligenda intestina: Ventriculum enim atque intestina pingui ac tenui omento integi, dicit Plin. l. 11. c. 37. Unde est,… … Hofmann J. Lexicon universale
POLYPHEMUS — inter Cyclopas omnes, qui centum fuisse memorantur, viribus corporis formaeque magnitudine praestantissimus fuit; quibus vero parentibus ortus fuerit, nondum constat. Apollonius, Argon. l. 1. illum Neptunô et Europâ Tityi filiâ natum fuisse… … Hofmann J. Lexicon universale
SANGUINEUS Color — idem cum purpureo. Servius ad Aen. l. 3. Sed quoniam sumptuosum erat et crudele victimas vel homines interficere sanguinei coloris coepta est vestis mortuis inici; ut et ipse testatus l. 6. Aen. v. 221. Purpureasque super vestes velamina nota.… … Hofmann J. Lexicon universale
SANGUISUGA — Plinii aevô dici coepit, quae prius Hirudo vocabatur, de qua voce retro dictum. Hinc Plin. l. 8. c. 10. ubi de elephantis, Cruciatum in potu maximum sentiunt, haustâ hirudine, quam sanguisugam vulgo coeisse appellari adverto. Et l. 32. c. 10.… … Hofmann J. Lexicon universale
SATURUM — I. SATURUM Straboni SATYREUM, SATYRIUM Stephan. urbs Calabriae non longe a Tarento. Nunc vicus hortis amoenus, a Tarento 8. mill. pass. in Caeciam Neritum versus. Scribitur et Satyrum. Ferrar. Vide Servium in illud Georg. l. 2. v. 197. Saltus, et … Hofmann J. Lexicon universale
sănia — SĂNIÁ, săniéz, vb. I. 1. refl. A se da cu săniuţa; a merge cu sania (la plimbare). 2. tranz. A transporta ceva târând pe jos sau lăsând să alunece pe un plan înclinat.[pr. ni a] – Din sanie. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 … … Dicționar Român